Een concreet voorbeeld van hoe we impact maken
Er zijn veel mooie voorbeelden die ik kan aanhalen over voorbije zendingen, over hoe we werkelijk samen werken om tot een betere zorg te komen voor patiënten.
Een van de voorbeelden komt uit het referentieziekenhuis van Kasongo-Lunda (DR Congo). Daar is er slechts één monitor aanwezig die gebruikt wordt voor anesthesie tijdens een ingreep. Deze staat in het operatiekwartier, en wordt bediend door de verpleegkundige Goethe. Het viel me op dat hij de patiënten in het operatiekwartier goed opvolgde. Door eerdere opleidingen met Artsen Zonder Vakantie had hij zich de werking van de monitor volledig eigen gemaakt.
Ik vroeg hem om deze monitor ook in te zetten bij kwetsbare patiënten op spoed en intensieve zorgen. Samen gaven we opleiding hierover aan het personeel van spoed en intensieve zorgen. Sindsdien krijg ik op mijn Whatsapp foto’s binnen waarop te zien is dat de monitor ook op deze diensten wordt gebruikt, dit is heel fijn om te zien. En omdat er vooruitgang is, schenkt Artsen Zonder Vakantie meerdere monitors aan dit ziekenhuis.
Als expert-vrijwilliger van Artsen Zonder Vakantie moet je de sterktes van je lokale collega’s zien en bekrachtigen, dit komt de zorg aan de patiënten ten goede op lange termijn. We werken in ziekenhuizen waar van de lokale zorgverlener veel moed en doorzetting gevraagd wordt. Ik denk dat het dat is, wat mensen drijft om ons te steunen.
Ambassadeur met een hart voor mensen
Artsen Zonder Vakantie ben ik al meermaals gaan voorstellen in serviceclubs en verengingen. Ik heb een hart voor mensen – zowel patiënten als zorgverleners – die er met weinig mogelijkheden toch het beste van maken. Ik bewonder mijn Afrikaanse collega’s die dag in dag uit de beste zorgen verlenen met beperkte middelen. Ik bewonder de moedige patiënten die vaak laat en met zware pathologie in moeilijke omstandigheden naar het ziekenhuis komen en weinig klagen ondanks veel pijn, en weinig mogelijkheden en vooruitzichten.
Deze doorleefde boodschap uitdragen, waar je ook komt, doet mensen nadenken en beseffen hoe goed we het hier hebben, en sommigen willen hier – net als mij – wat van hun mogelijkheden met deze mensen delen. Een financiële bijdrage voor Artsen Zonder Vakantie, is dan ook een enorme opsteker en komt deze kwetsbare mensen zeker ten goede.
Dit antwoordde ooit een collega op missie in Benin mij, toen ik verwonderd vroeg waarom zij als arts – met een beperkt salaris – de consultatie van een arme patiënt betaalde. ‘Wie geeft, ontvangt,’ zij ze, en ik weet dat ze gelijk heeft.
