Zuster Marie Goretti Mukakarake: “Ik zie de kwaliteit van onze diensten en personeel toenemen.”

Te weinig plaats Zuster Marie Goretti Mukakarake werkt al elf jaar in het districtsziekenhuis van Mibilizi, in het Westen van Rwanda. Het is een referentiehospitaal voor elf gezondheidscentra binnen een populatie van 305.000 inwoners. Het ziekenhuis ligt in de buurt van de Burundese en Congolese grenzen en wordt daardoor vaak bezocht. “Het is een oud […]

Te weinig plaats

Zuster Marie Goretti Mukakarake werkt al elf jaar in het districtsziekenhuis van Mibilizi, in het Westen van Rwanda. Het is een referentiehospitaal voor elf gezondheidscentra binnen een populatie van 305.000 inwoners. Het ziekenhuis ligt in de buurt van de Burundese en Congolese grenzen en wordt daardoor vaak bezocht. “Het is een oud ziekenhuis dat in 1952 werd gebouwd door Belgische missionarissen. Er is te weinig plaats om alle patiënten op te vangen. We kijken dan ook uit naar de bouw van de nieuwe materniteit.”

Te weinig personeel

De materniteit telt momenteel 56 bedden maar als ‘soeur Goretti’ rekening houdt met het aantal bevallingen per maand, heeft ze er eigenlijk dubbel zoveel nodig. Ze plaatsen hier en daar wat bedden bij of soms moeten vrouwen met twee tegelijk in één bed liggen. “Naast te weinig bedden, hebben we ook te weinig personeel om de patiënten te verzorgen. Momenteel geef ik leiding aan 76 verpleegkundigen en verloskundigen. We hebben zo’n 300 bevallingen per maand. Voor al dit werk op de verschillende afdelingen zou ik eigenlijk moeten kunnen rekenen op minimaal 130 verpleeg- en verloskundigen.”

Daling sterfte bij moeder en kind

Ondanks de moeilijke werkomstandigheden, is Marie Goretti blij met de evolutie die de materniteit en andere departementen de voorbije jaren hebben doorgemaakt. Sinds achttien jaar is Artsen Zonder Vakantie er actief. Daarnaast krijgt het katholieke ziekenhuis ook subsidies van het Rwandese ministerie van gezondheid en steun van andere internationale ngo’s. “Dankzij die inspanningen konden we de overlijdens van moeders tijdens hun kraamtijd terugdringen. Omstreeks 2010 werden er jaarlijks zo’n vijftien stervende vrouwen geregistreerd, terwijl we er vorig jaar drie verloren. In diezelfde periode verloren we 20% van de pasgeborenen. Nu is dat vijf tot acht procent. De realiteit blijft hard maar we boeken dus duidelijk vooruitgang zodat we de mensen beter kunnen verzorgen die het zo hard nodig hebben.”

Personeel beter gekwalificeerd

In die achttien jaar reisden verschillende Belgische chirurgen, pediaters en vroedvrouwen, waaronder Rita Van Theemse naar het ziekenhuis om kennis uit te wisselen over basischirurgie, orthopedie en de zorgen voor moeder en kind.

“Ik merk dat het personeel nu beter gekwalificeerd is. We hebben geen specialisten in het Mibilizi-ziekenhuis maar de bijdrage van Artsen Zonder Vakantie is ongeëvenaard en leidde tot enorme technische verbeteringen in zowel verpleegkundige- als medisch-chirurgische technieken. Zo zien we een enorme vooruitgang in de behandeling van gecontroleerde hersenkoeling bij pasgeborenen met zuurstoftekort en in de strijd tegen infecties via goede ziekenhuishygiëne. Ook betere orthopedische behandelingen via externe fixatoren, verbetering van de patiëntenopvolging na operatie, een enorme vooruitgang van artsen bij de behandeling van postpartumbloedingen, betere echografie, ondersteuning op de afdeling fysiotherapie, levering van poedermelk voor moeders die geen borstvoeding kunnen geven, en ga zo maar door.”

Blijven groeien

Momenteel wacht het ziekenhuis op de levering van een anesthesietoestel en een echograaf als donatie van Artsen Zonder Vakantie. “We hebben er lang op gewacht maar ze zouden nu één van de dagen moeten aankomen. Een gebrek aan materiaal is hier een groot probleem. Maar dankzij Artsen Zonder Vakantie krijgen we deze toestellen alsook medicijnen. We hopen dat de zendingen terug kunnen doorgaan eens de covid-pandemie wat is gaan liggen. Want we willen blijven groeien en beter worden in onze zorgverlening naar de patiënten toe. Bedankt om ons hierbij al die jaren te steunen.”

Tekst: Ann Palmers

Help onze Afrikaanse collega’s om noodzakelijke medische zorg toegankelijk te maken.