Specialisten op honderd kilometer
Dr. Oscar Ntihabose is sinds 2016 directeur van het ziekenhuis van Muramvya in Burundi. Als eerste referentieziekenhuis van het district krijgen ze patiënten doorverwezen vanuit de vijftien gezondheidscentra in de regio en naburige provincies. Artsen Zonder Vakantie werkt al acht jaar samen met het hospitaal. “Onze eerste zendingen waren vooral met Belgische specialisten in verloskunde, basischirurgie, labo en hygiëne. Van zodra we wisten dat ze hier twee weken op zending zouden komen, verwittigden we alle mensen via de kerk en andere kanalen om zich te komen melden. De vrijwilligers wisselden kennis uit en opereerden samen met de lokale artsen hernia’s, tumoren en andere urgenties. Eens de dokters terug vertrokken, moesten we de patiënten doorverwijzen naar nationale referentieziekenhuizen in de hoofdstad Bujumbura. Je begrijpt dat dat voor de boeren hier niet gemakkelijk is. De reis heen en terug is al honderd kilometer en dan heb ik het nog niet over de dure consultatie- en medische kosten.”
Van nood naar deugd
Sinds de socio-politieke veranderingen in het land in 2015 konden de partnerziekenhuizen geen Belgische vrijwilligers meer ontvangen. Artsen Zonder Vakantie ging op zoek naar Burundese specialisten om de ziekenhuizen toch te blijven steunen. “Die uitwisselingen met lokale experten zijn een schot in de roos. Negentig procent van onze specialisten werken allemaal in Bujumbura. Dankzij de financiële tussenkomst van Artsen Zonder Vakantie konden we hen naar hier halen om onze patiënten te behandelen en ons personeel ter plaatse op te leiden.”
Goed georganiseerd
Dr. Oscar Ntihabose is tevreden over de evolutie die zijn hospitaal de voorbije jaren heeft gekend. “We zijn het drukst bezochte publieke ziekenhuis van de omgeving. Onze patiënten zeggen regelmatig dat ze graag naar hier komen omdat we zo goed georganiseerd zijn. Zo hebben we onze manier van steriliseren bijvoorbeeld uniform aangepakt over alle diensten heen. Voordien deed iedereen het op zijn eigen manier. Onze artsen, die allemaal generalisten zijn, kunnen nu echo’s nemen en interpreteren, baarmoederverwijderingen en andere ingrepen uitvoeren. Dat konden ze daarvoor niet.”
Strijd om beste kracht
De grootste uitdaging voor dit ziekenhuis blijft de zelffinanciering, zoals bij de meeste partnerziekenhuizen van Artsen Zonder Vakantie. Alsook de mobiliteit van het personeel. “Dankzij de vormingen geraakt ons personeel beter gekwalificeerd en bijgevolg gewild door andere instituten. Zo hebben we al verschillende mensen zien vertrekken die hier een opleiding genoten. Het blijft dus zoeken naar de juiste strategie om onze mensen gemotiveerd te houden om bij ons te blijven. Ik zie oplossingen op academisch niveau om de opleidingen aan te passen en op centraal niveau zouden er middelen kunnen gezocht worden om zorgpersoneel op te leiden zodat we niet hoeven te strijden om elkaars beste krachten.”
Ingeslagen pad verder zetten
Tot slot wenst hij Artsen Zonder Vakantie een goede voortzetting van het ingeslagen pad. “Het is één van de drie belangrijkste partners van ons ziekenhuis die zichtbare resultaten heeft geboekt. Ik hoop dat ze voor andere regio’s evenveel kunnen betekenen. Hun manier van werken werd trouwens opgepikt door het Ministerie van Volksgezondheid. Elk districtshospitaal is nu verplicht om bij bepaalde chirurgische ingrepen een basispakket van zorgen aan te bieden. Dat was op initiatief van Artsen Zonder Vakantie. Daar zijn we ontzettend dankbaar voor.”
Tekst: Ann Palmers