De oorsprong van deze ziekte ligt in de malariaregio’s van de tropen. De aanwezigheid van het sikkelcelgen in die contreien is een voorbeeld van natuurlijke selectie. Het gen biedt bescherming tegen malaria omdat de parasiet die malaria veroorzaakt minder goed gedijt in de sikkelvormige rode bloedcellen. Het gevolg hiervan is dat maar liefst 3% van de bevolking in Sub-Sahara-Afrika aan de sikkelziekte lijdt.
Door migratie komt sikkelcelziekte nu wereldwijd voor. Er zijn een aanzienlijk aantal patiënten in Europa, Noord- en Zuid-Amerika. In rijkere landen ligt de levensverwachting voor mensen met deze aandoening echter aanzienlijk hoger dan in armere regio’s. Dit door neonatale screening, klinische opvolging en preventie van sepsis en orgaanschade. In armere regio’s overlijden de meeste patiënten in de vroege kinderjaren. Naar schatting zou tussen de 50 en 80% van de patiënten die in Afrika geboren worden met de sikkelcelziekte sterven voor hun 5e levensjaar. (Bron: The Lancet Haematology)
Onbekend maakt onbemind
De sikkelcelziekte is in Sub-Sahara-Afrika onvoldoende gekend met verkeerde diagnostisering en een grote (kinder)sterfte tot gevolg. Omdat er geen geneesmiddel bestaat voor sikkelcelanemie, zijn preventieve maatregelen essentieel. Denk maar aan voldoende eten en drinken, algemene handhygiëne, het voorkomen van infecties, correcte koortsbestrijding,…
Helaas wordt de diagnose vaak te laat gesteld, waardoor patiënten – vaak kinderen – niet tijdig naar gespecialiseerde ziekenhuizen worden doorverwezen.
Bewustmaking over sikkelcelanemie is dus hard nodig. Zeker omdat mensen met deze ziekte vaak gestigmatiseerd worden als ‘bezeten door de duivel’ door de pijnschokken die ze ervaren. Onze expert-vrijwilligers trachtten daarom zo’n groot mogelijke groep te sensibiliseren: patiënten en hun familie, het ziekenhuispersoneel én de inwoners van Katako Kombe. Samen met de directeur van het ziekenhuis, gaven ze informatie over sikkelcelanemie aan heel wat radioluisteraars die in de regio wonen.
